Sosnowiec Hale Targowe – Kolejna pocztówka w galerii
78 – Sosnowiec, ul. 3-go Maja w nocy. Fragment nieistniejącego dziś kompleksu usługowo-handlowo-rozrywkowego przy ul. 3 Maja tym razem z ujęcia zrobionego nocą z lewej strony. W centralnym miejscu fotografii budynek Kina Zagłębie. Gmach ten miał bardzo charakterystyczną kolumnadę. Obok na bliższym planie wejście do restauracji „Savoy”. Widoczne tory tramwajowe oraz elementy oświetlenia ulicznego. Wspominany z sentymentem przez starszych mieszkańców zespół budynków niestety nie dotrwał do naszych czasów. Dziś w tym miejscu znajduje się skwer./ Wydana nakładem: R. Brandys, Strzemieszyce.
79 – Sosnowiec (Sosnowice) Hauptstrasse. Ulica Modrzejowska,bo to ją przedstawia w rzeczywistości to zdjęcie od samego początku miała charakter handlowy. Liczne sklepy i punkty usługowe przyciągały mieszkańców nie tylko Sosnowca, ale również okolicznych miejscowości. To tutaj mieściły się najbardziej znane w mieście zakłady fotograficzne, w bramach działały liczne drobne manufaktury. Znajdujące się na Modrzejowskiej kamienice w znacznym procencie należały do ludności pochodzenia żydowskiego. Na Modrzejowskiej toczyło się życie towarzyskie i prócz oficjalnego kwitł drobny, pokątny handel. / Wydana nakładem: von Friedr., Dummen, M-Gladbach.
80 – Sosnowiec, Kopalnia „Fanny” hr Renarda. Przedstawiona na pocztówce kopalnia to późniejsza kopalnia Sosnowiec. Historia kopalni „Sosnowiec” to nie tylko dzieje zakładu pracy, ale również historia naszego miasta. To w znacznym stopniu tej kopalni dzisiejsze miasto zawdzięcza swój rozwój zarówno w XIX, jak i w XX wieku. Nie była to jedyna kopalnia w Sosnowcu, ale jej lokalizacja niemal w centrum miasta sprawiła, że do dziś wielu sosnowiczan utożsamia się z tym zakładem. Dzieje kopalni sięgają początku XIX wieku, gdy na terenach późniejszej kopalni „Sosnowiec” powstała „Nadzieja Ludwika”. Pierwotnie, podobnie jak w innych kopalniach, „Nadzieja Ludwika” prowadziła wyłącznie wydobycie metodą odkrywkową, czasem zaczęła eksploatować podziemne złoża.
W połowie XIX wieku znaczna część Sosnowca włączona została w majątek hrabiego Renarda, w tym tereny kopalni „Nadzieja Ludwika”. Kilka lat później kopalnia przestała istnieć, a w jej okolicy powstała kopalnia „Ludwik”, a później również prezentowana Na tej pocztówce kopalnia „Fanny”.
W latach 80. XIX wieku powstało gwarectwo „Hr. Renard”. Na początku XX wieku węgiel wydobywano z coraz to głębszych pokładów. Zakres terytorialny kopalni, która w tym okresie nazywała się „Hrabia Renard” z każdym rokiem się rozrastał. Na początku były to tereny Sielca, Dębowej Góry, później kopalnia zaczęła eksploatować też na terenie Śródmieścia, Pogoni oraz Środuli.
W czasie II wojny światowej kopalnia kontynuowała wydobycie. Po zakończeniu działań wojennych kopalnia przyjęła nazwę „Sosnowiec”. Niedługo później, bo w 1949 roku na krótko kopalni narzucono nazwę „Stalin”.
Kopalnia „Sosnowiec” stała się jednym z największych fundatorów sosnowieckich osiedli oraz obiektów użyteczności publicznej. Gdyby nie środki kopalniane nie byłoby pewnie sosnowieckiego lodowiska oraz Górniczego Klubu Sportowego „Zagłębie”, które było przysłowiowym oczkiem w głowie sosnowieckich górników. Gdy skończyły się dobre czasy dla kopalni „Sosnowiec”, skończył się na długie lata sport wyczynowy w Sosnowcu.
Na terenie działania kopalni „Sosnowiec” węgiel zaczął się kończyć na początku lat 80. Wydobycie stawało się coraz bardziej kosztowne, zmniejszała się rentowność zakładu. W 1991 roku podjęto decyzję o zamknięciu kopalni, wykonanie odroczono o kilka lat, jednak los kopalni był już przesądzony. 31 grudnia 1997 roku wydobyto ostatnią tonę węgla.
W najlepszym swoim okresie kopalnia „Sosnowiec” zatrudniała ponad 5 tysięcy górników. / Wydana nakładem nieokreślonego na kartce wydawcy.
81 – Sosnowiec, Kościół Kolejowy. Ten charakterystyczny sosnowiecki budynek powstał w 1862 roku z datków kolejarzy i mieszkańców Sosnowca. Pierwszym rektorem kościoła był ksiądz Dominik Roch Milbert, który do historii Sosnowca przeszedł jako budowniczy tzw. nowego kościoła, czyli dzisiejszej Bazyliki Katedralnej. Innym słynnym rektorem był ksiądz kanonik Franciszek Raczyński, barwna postać przedwojennego Sosnowca. Kanonik Raczyński działał w organizacjach charytatywnych, w czasie drugiej wojny światowej po wygłoszeniu patriotycznego kazania został brutalnie przesłuchany przez gestapo, w wyniku czego po niedługim czasie zmarł. / Wydana nakładem Michała Kleńca, Sosnowiec.
82 – Sosnowiec, Sąd Okręgowy. Przed nastaniem w tym budynku sądu nazywano go Nowym Pałacem Schoena. Pałac ten jest jednym z najciekawszych budynków zlokalizowanych na terenie Zagłębia Dąbrowskiego. Charakterystyczna neogotycka wieża budzi zainteresowanie przechodniów. Obiekt powstał nad Przemszą, we śródmieściu w okolicy Kuźnicy. Zbudowano go na polecenie Oskara Schoena. Prace budowlane ukończono w 1903 roku. W okolicy pałacu urządzono stylizowany park wraz ze zbiornikiem wodnym. Obecnie po parku zostało niewiele śladów. Wewnątrz pałacu ogromne wrażenie robi sala balowa, monumentalna klatka schodowa oraz widok z wieży na okolicę. Nowy Pałac Schoena ma swoją piękną kartę w historii Polski. Podczas I powstania śląskiego znajdował się tutaj punkt dowodzenia. W roku 1923 Nowy Pałac Schoena stał się siedzibą sądu i nadal sprawuje tę funkcję. Za kilka lat planowane jest jednak opuszczenie pałacu przez sąd, jest to jednak uzależnione od adaptacji innego budynku do którego sąd miałby się przenieść. Podczas drugiej wojny światowej w budynku pałacu mieścił się Deutsches Haus. Sam pomysłodawca budowy pałacu niestety źle skończył – został zastrzelony prze bojówki robotnicze podczas rewolucji 1905. / Wydana nakładem Księgarnia „Wiedza”, Sosnowiec.
Wkrótce do galerii dołączy kolejna kartka. Zapraszamy
[PP]
