Sosnowiec Hale Targowe – Kolejna pocztówka w galerii
72 – Sosnowiec, Gimnazjum im. Staszica. Budynek znajdujący się przy dzisiejszej ulicy Żeromskiego został ufundowany przed Henryka Dietla niemieckiego przemysłowca mieszkającego w Sosnowcu. Dietel, któremu Sosnowiec w znacznym stopniu zawdzięcza swój rozwój miał na Pogoni swoją fabrykę włókienniczą, która znana była w całej Europie. W jej sąsiedztwie wybudował swój pałac wraz z otaczającym go parkiem oraz kościół ewangelicki. Budynek był bardzo okazały, jak na tamte czasy. Miał okazałe aule i sale wykładowe, co było o tyle istotne, iż wcześniej nauka odbywała się w fabrycznych pomieszczeniach, często surowych i zupełnie do tego nieprzystosowanych. Ponadto budynek szkoły miał wiele ciekawych detali architektonicznych jak freski oraz dobrze zachowaną do dziś sztukaterię. Uroczyste otwarcie budynku Szkoły Realnej miało miejsce w 1898 roku i było wielkim wydarzeniem towarzysko społecznym w rodzącym się mieście. Przybyli na nie przedstawiciele władz zaborców rosyjskich, duchowieństwa, ale również tłumy sosnowiczan. W czasie I wojny światowej w budynku Szkoły Realnej mieściła się niemiecka administracja. Popularna dziś nazwa – Staszic, przypisywana nie tylko szkole, ale również budynkowi, w którym się mieściła, pojawiła się w 1916 roku. Powstała Wyższa Szkoła Realna im. Stanisława Staszica. W czasie II wojny światowej Niemcy w budynku ufundowanym przez Dietla utworzyli swoją własną szkołę techniczną. Po wojnie w tym miejscu zaczęło działać Liceum Ogólnokształcące im. Staszica. W 1970 roku w budynku dawnej Szkoły Realnej zagościł Wydział Techniki Uniwersytetu Śląskiego. / Wydana nakładem: Polskiego Towarzystwa Księgarń Kolejowych Ruch Sp. Akc. w Warszawie.
73 – Widok z Sosnowca, Ulica Modrzejowska. Ulica ta od samego początku miała charakter handlowy. Liczne sklepy i punkty usługowe przyciągały mieszkańców nie tylko Sosnowca, ale również okolicznych miejscowości. To tutaj przed II wojną światową mieściły się najbardziej znane w mieście zakłady fotograficzne, w bramach działały liczne drobne manufaktury. Znajdujące się na Modrzejowskiej kamienice w znacznym procencie należały do ludności pochodzenia żydowskiego. Dziś ulica ta znacznie zatraciła swoje znaczenie handlowe ze względu na przeniesienie wielu placówek handlowych na tereny super i hipermarketów. Pocztówka z tzw. długim adresem, na rewersie wpisywano tylko adres, margines awersu przeznaczano na korespondencję. / Wydana nakładem wydawcy nieokreślonego na pocztówce.
74 – Sosnowiec, Kopalnia „Fanny” hr Renarda. Przedstawiona na pocztówce kopalnia to późniejsza kopalnia Sosnowiec. Historia kopalni „Sosnowiec” to nie tylko dzieje zakładu pracy, ale również historia naszego miasta. To w znacznym stopniu tej kopalni dzisiejsze miasto zawdzięcza swój rozwój zarówno w XIX, jak i w XX wieku. Nie była to jedyna kopalnia w Sosnowcu, ale jej lokalizacja niemal w centrum miasta sprawiła, że do dziś wielu sosnowiczan utożsamia się z tym zakładem. Dzieje kopalni sięgają początku XIX wieku, gdy na terenach późniejszej kopalni „Sosnowiec” powstała „Nadzieja Ludwika”. Pierwotnie, podobnie jak w innych kopalniach, „Nadzieja Ludwika” prowadziła wyłącznie wydobycie metodą odkrywkową, czasem zaczęła eksploatować podziemne złoża.
W połowie XIX wieku znaczna część Sosnowca włączona została w majątek hrabiego Renarda, w tym tereny kopalni „Nadzieja Ludwika”. Kilka lat później kopalnia przestała istnieć, a w jej okolicy powstała kopalnia „Ludwik”, a później również prezentowana Na tej pocztówce kopalnia „Fanny”.
W latach 80. XIX wieku powstało gwarectwo „Hr. Renard”. Na początku XX wieku węgiel wydobywano z coraz to głębszych pokładów. Zakres terytorialny kopalni, która w tym okresie nazywała się „Hrabia Renard” z każdym rokiem się rozrastał. Na początku były to tereny Sielca, Dębowej Góry, później kopalnia zaczęła eksploatować też na terenie Śródmieścia, Pogoni oraz Środuli.
W czasie II wojny światowej kopalnia kontynuowała wydobycie. Po zakończeniu działań wojennych kopalnia przyjęła nazwę „Sosnowiec”. Niedługo później, bo w 1949 roku na krótko kopalni narzucono nazwę „Stalin”.
Kopalnia „Sosnowiec” stała się jednym z największych fundatorów sosnowieckich osiedli oraz obiektów użyteczności publicznej. Gdyby nie środki kopalniane nie byłoby pewnie sosnowieckiego lodowiska oraz Górniczego Klubu Sportowego „Zagłębie”, które było przysłowiowym oczkiem w głowie sosnowieckich górników. Gdy skończyły się dobre czasy dla kopalni „Sosnowiec”, skończył się na długie lata sport wyczynowy w Sosnowcu.
Na terenie działania kopalni „Sosnowiec” węgiel zaczął się kończyć na początku lat 80. Wydobycie stawało się coraz bardziej kosztowne, zmniejszała się rentowność zakładu. W 1991 roku podjęto decyzję o zamknięciu kopalni, wykonanie odroczono o kilka lat, jednak los kopalni był już przesądzony. 31 grudnia 1997 roku wydobyto ostatnią tonę węgla.
W najlepszym swoim okresie kopalnia „Sosnowiec” zatrudniała ponad 5 tysięcy górników. / Wydana nakładem Księg. M. Kleniec.
75 – Sosnowiec, Pomnik Powstańców. 19 grudnia 1920 roku w Sosnowcu przy ulicy Smutnej na terenie cmentarza dokonano uroczystego odsłonięcia Mauzoleum Braci Ślązaków, czyli tzw. Pomnika Powstańców Górnego Śląska (używano też nazwy Pomnik Powstańców Górnośląskich). Ta niezwykła uroczystość miała miejsce w obecności nie tylko w oficjalnych delegacji wielu instytucji państwowych (Polski sejm reprezentował marszałek Trąmpczyński), ale także wzięło w niej udział (jak podają ówczesne źródła) sto tysięcy ludzi. Znaczną część z nich stanowili Ślązacy, dla których był to kolejny dowód na to, że Zagłębie Dąbrowskie wspiera ich starania o powrót Śląska do Polski oraz podziwia ich bohaterstwo i walkę. Odsłonięcie pomnika było okazją do zamanifestowania patriotyzmu nie tylko przez mieszkańców Sosnowca, ale także przez uczestników powstania. Wcześniej, jeszcze podczas pierwszego powstania śląskiego przy ulicy Smutnej mieścił się Sztab Powstańców, a w pobliskich domostwach znalazło schronienie wielu powstańców, którzy ze względu na niemieckie prześladowania musieli uciekać z terenu Górnego Śląska.
Zbudowane przy Smutnej Mauzoleum Braci Ślązaków miało napis „Poległym Bohaterom Śląska”. Napis ten przetrwał wojnę, mimo iż sam pomnik został zburzony zaraz na początku wojennej zawieruchy pod koniec września 1939 roku. Na gruzach Mauzoleum Braci Ślązaków po wojnie zbudowano kaplicę cmentarną, nad której wejściem możemy do dziś podziwiać napis: „Poległym Bohaterom Śląska”. / Wydana nakładem J.Warecki, Sosnowice.
76 – Sosnowiec, Kino Udziałowe. Na pocztówce widoczny fragment nieistniejącego dziś kompleksu usługowo-handlowo-rozrywkowego przy ul. 3 Maja. Na pierwszym planie widoczny tzw. Dom Czterech Kupców. W środkowej części widać budynek Kina Zagłębie (Udziałowe), który miał bardzo charakterystyczną kolumnadę. Obok na drugim planie wejście do restauracji „Savoy”. Wspominany z sentymentem przez starszych mieszkańców zespół budynków niestety nie dotrwał do naszych czasów. / Wydana nakładem: Wydawnictwo Salonu Malarzy Polskich w Krakowie.
77 – Sosnowiec, Magistrat. Początki tego budynku sięgają połowy roku 1933, gdy to podjęto decyzję o budowie Magistratu z prawdziwego zdarzenia. Budynki, w których dotychczas sprawowano władzę w Sosnowcu były zdecydowanie za małe i niefunkcjonalne dla potrzeb rozwijającego się miasta. Dzięki kredytowi z Funduszu Pracy można było w niedługim czasie zrealizować projekt autorstwa miejskiego architekta Stanisława Dankowskiego. Rok później, we wrześniu 1934 roku pierwsi urzędnicy zaczęli pracę w nowym gmachu, wybudowanym na dawnych hałdach huty Emma. Budynek jak dotąd przeszedł jedną gruntowną przebudowę w latach 90. Podczas tej modernizacji skupiono się na dostosowaniu wnętrz do aktualnych standardów, wykonano także przeszkloną nadbudowę oraz zmieniono wejście główne. Na przestrzeni lat budynek Magistratu był świadkiem wielu podniosłych uroczystości. To tutaj odbywały się patriotyczne wiece przed wybuchem II wojny światowej, w 1945 roku odbyła się uroczysta manifestacja z okazji zakończenia wojny. Tu odbywały się protesty, manifestacje pokojowe i wiece społeczne. Dziś budynek dawnego Magistratu to siedziba władz miasta oraz najważniejszy urząd administracji samorządowej w Sosnowcu. / Wydana nakładem: Księgarnia „Wiedza” Sosnowiec.
